| ૧. |
|
पुं. |
અસ્ત્ર; હથિયાર.
|
| ૨. |
|
पुं. |
અંતઃસ્થ કે અર્ધસ્વરો માંહેનો ચોથો, ગુજરાતી મૂળાક્ષર માંહેનો ચાળીશમો અને વ્યંજન માંનો ઓગણત્રીશમો વર્ણ.
|
| ૩. |
|
पुं. |
આનંદ; હર્ષ.
|
| ૪. |
|
पुं. |
ઉદ્બોધન; ઉપદેશ રૂપે કંઈક કહેવું તે.
|
| ૫. |
|
पुं. |
ખડ્ગધારી પુરુષ.
|
| ૬. |
|
पुं. |
દારું; મદ્ય.
|
| ૭. |
|
पुं. |
પ્રચેતા.
|
| ૮. |
|
पुं. |
બાણ.
|
| ૯. |
|
पुं. |
મૂર્વા નામની વેલ.
|
| ૧૦. |
|
पुं. |
રહેઠાણ; રહેવાનું સ્થાન.
|
| ૧૧. |
|
पुं. |
રાહુ.
|
| ૧૨. |
|
पुं. |
લઘુતાવાચક એક પ્રત્યય. જેમકે, લાઘવ.
|
| ૧૩. |
|
पुं. |
લહિયાને લખતાં લખતાં સહેજ ઊઠવું હોય ત્યારે અટકવાનો અક્ષર. મારવાડના લેખકો ખાસ કરીને વ ઉપર વધારે આધાર રાખે છે. એટલે કે લખતાં લખતાં કોઈપણ કામ માટે ઊઠવું હોય કે લખવાનું બંધ કરવું હોય તો તે વ આવતાં ઊઠે અથવા કોઈ કાગળમાં ` વ ` લખીને ઊઠે કેમકે, તેઓ માને છે કેઃ વ વાવે.
|
| ૧૪. |
|
पुं. |
વયનાત્ શબ્દનું સંક્ષિપ્ત રૂપ.
|
| ૧૫. |
|
पुं. |
વરુણદેવ.
|
| ૧૬. |
|
पुं. |
વસતી.
|
| ૧૭. |
|
पुं. |
વસ્ત્ર.
|
| ૧૮. |
|
पुं. |
વંદન.
|
| ૧૯. |
|
पुं. |
વાદ્ય.
|
| ૨૦. |
|
पुं. |
વાયુ; પવન.
|
| ૨૧. |
|
पुं. |
વૃક્ષ.
|
| ૨૨. |
|
पुं. |
શાલૂક; એક પ્રકારનો કંદ.
|
| ૨૩. |
|
पुं. |
સમુદ્ર.
|
| ૨૪. |
|
पुं. |
સમૂહ.
|
| ૨૫. |
|
पुं. |
સલાહ; મંત્રણા; મસલત.
|
| ૨૬. |
|
पुं. |
સાઠની સંખ્યા બતાવનારો એક સાંકેતિક અક્ષર.
|
| ૨૭. |
|
पुं. |
સાંત્વન; આશ્વાસન; શાંત પાડવું તે.
|
| ૨૮. |
|
पुं. |
હાથ.
|
| ૨૯. |
|
न. |
પાણી.
|
| ૩૦. |
|
न. |
ભલાઈ; કલ્યાણ.
|
| ૩૧. |
|
न. |
માન; આદર.
|
| ૩૨. |
|
न. |
વરુણનું રહેઠાણ.
|
| ૩૩. |
|
वि. |
બળવાન.
|
| ૩૪. |
|
अ. |
અથવા; વા.
|
| ૩૫. |
[ ફા. ] |
अ. |
અને.
|
| ૩૬. |
|
अ. |
સમાનપણું બતાવતો એક અવ્યય.
|
